djaene coucou
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje tîxhon addjectif + no : «djaene» + «coucou».
Sustantivire
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| djaene coucou | blancs coucous |
djaene coucou omrin
- (plante) trimblene ås djaenès fleurs.
- Å moes d' awousse, c' esteut l' toû do frumint, di l' avoenne, et des favetes, po fini e moes d' setimbe pal triyanele, l' incarnå, li djaene coucou, les waeyéns et l' sinfour. — Maurice Georges (fråze rifondowe).
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.